Opactwo Benedyktynów w Tyńcu

Wszystkich przychodzących do klasztoru gości należy przyjmować jak Chrystusa, gdyż On sam powie :

Gościem byłem i przyjęliście mnie 

Wszystkim trzeba też okazywać należny szacunek, a zwłaszcza braciom w wierze oraz pielgrzymom.

                   Reguła św. Benedykta 53,1-2

 Opactwo usytuowane jest na wapiennym wzgórzu nad Wisłą. Widok klasztoru na zdjęciu od strony południowo-zachodniej.

 Widok na dziedziniec klasztorny

 Studnia znajdująca się na dziedzińcu, której głębokość wynosi ok.30m i wiąże się z nią pewna legenda, która wyjaśnia jej powstanie. W czasach Bolesława Chrobrego żyło dwóch przyjaciół. Podczas kłótni jeden z nich ugodził śmiertelnie towarzysza, a opat tyniecki wyprosił u króla zamianę kary  śmierci na wykucie studni w skale klasztornej. Pokutnik drążył i drążył grunt dopóki nie dotarł do wody, a gdy wreszcie mu się udało, zakończył pokutę i umarł pojednany z Bogiem i ludźmi.

 Wnętrze kościoła z widokiem na wielki ołtarz wbudowany  w gotyckie zakończenie prezbiterium w połowie  XVIII wieku.

 Stalle wykonane z drewna lipowego, czyli ławy służące mnichom do odmawiania wspólnej modlitwy znajdujące się wzdłuż ścian prezbiterium.

 Barokowa polichromia znajdująca się na sklepieniu kaplicy Najświętszego Sakramentu.

  Wspólna modlitwa chórowa mnichów.

 Tynieckie krużganki - ramię północne z ścianą kościoła romańskiego.

 Krużganki - ramię zachodnie z gotyckim sklepieniem i barokową polichromią. 

 Zbiory muzealne.

 Skrzydła południowe w których mieści się instytut kultury.

 Klasztorne korytarze.

 Obraz przedstawiający śmierć św. Benedykta. 

 Widok na klasztor jesiennym porankiem. 

 Widok na klasztor latem.